Μίντοφ, Ντομ

(Dom Mintoff, Κοσπίκουα 1916 –). Μαλτέζος πολιτικός, πρωθυπουργός της χώρας (1955-58 και 1971-1984). Σπούδασε αρχιτέκτονας και πολιτικός μηχανικός στο πανεπιστήμιο της Μάλτας και το 1941 έλαβε μεταπτυχιακό τίτλο στις θετικές επιστήμες και στη μηχανική από το Κολέγιο Χάρτφορντ της Οξφόρδης. Το 1944 εξελέγη γενικός γραμματέας του Εργατικού Κόμματος της Μάλτας. Το 1945 έλαβε την πρώτη κυβερνητική θέση, ως μέλος του κυβερνητικού συμβουλίου. Το 1947, το Εργατικό Κόμμα κέρδισε με απόλυτη πλειοψηφία τις εκλογές, στις οποίες ψήφισαν για πρώτη φορά γυναίκες και ο Μ. ανέλαβε το υπουργείο Ανασυγκρότησης, ενώ ήταν ήδη αναπληρωτής του πρωθυπουργού και προέδρου του κόμματος, Σερ Πολ Μπόφα. Με το συγκεκριμένο αξίωμα συμμετείχε στις αντιπροσωπείες που αιτούνταν οικονομική βοήθεια και στήριξη από τη βρετανική κυβέρνηση, αντιμετωπίζοντας την άρνηση, παρά το γεγονός ότι η Μάλτα τελούσε υπό τη βρετανική κυριαρχία. Το 1949 κατόρθωσαν να αντλήσουν μέρος της αμερικανικής βοήθειας του σχεδίου Μάρσαλ προς την Ευρώπη. Το 1949 αντικατέστησε τον Μπόφα στην προεδρία του κόμματος και την περίοδο 1955-58 διετέλεσε πρωθυπουργός της χώρας. Η τοπική καθολική Εκκλησία πολέμησε σθεναρά τις προσπάθειες του Μ. για ανεξαρτησία και, το 1962, υπό την καθοδήγηση και τις ίντριγκες του αρχιεπισκόπου Σερ Μάικλ Γκόντζι, η καθολική Εκκλησία εξέδωσε ανακοίνωση με την οποία όριζε ως ηθική αμαρτία την υπερψήφιση του Εργατικού Κόμματος. Παρά το γεγονός ότι το Εργατικό Κόμμα αναδείχθηκε πρώτο στις εκλογές, ένας συνασπισμός κομμάτων υπό την ηγεσία του Εθνικιστικού Κόμματος σχημάτισε κυβέρνηση. Παλαιότερες διαπραγματεύσεις για την ανεξαρτησία της Μάλτας συνεχίστηκαν με τη Μεγάλη Βρετανία, με τον αποκλεισμό του Εργατικού Κόμματος. Μία τυπική ανεξαρτησία υπογράφηκε το 1964, χωρίς όμως ουσιαστική σημασία. Με τη σπίλωση του Εργατικού Κόμματος από την εκκλησία, το Εθνικιστικό Κόμμα κέρδισε το 1966 και τις επόμενες εκλογές. Το 1969, με την τοποθέτηση νέου επισκόπου από το Βατικανό, αποκαταστάθηκαν οι σχέσεις εκκλησίας και Εργατικού Κόμματος. Το 1971 το Εργατικό Κόμμα κέρδισε τις εκλογές, με διαφορά μίας έδρας, και ο Μ. ανακηρύχθηκε πρωθυπουργός, ενώ μετά την τελετή της ορκωμοσίας έδωσε στον Βρετανό κυβερνήτη εντολή αποχώρησης. Η επόμενη ενέργειά του ήταν η προσπάθεια απομάκρυνσης του αρχηγείου του ΝΑΤΟ από τη Μάλτα. Το 1974 ξεκίνησαν νέες έντονες διαπραγματεύσεις στο Λονδίνο για την οριστική και ουσιαστική απομάκρυνση των Βρετανών από το νησί. Τελικά, το 1979, υπεγράφη συμφωνία για το κλείσιμο της βάσης στη Μάλτα, μεταξύ του Μ. και του Λόρδου Κάρινγκτον. Η παρουσία του Μ. στη Διεθνή Συνδιάσκεψη του Ελσίνκι για την Ασφάλεια και τη Συνεργασία στην Ευρώπη ήταν έντονη, και κατόρθωσε να συμπεριληφθεί στο κείμενο της απόφασης ειδική ρήτρα για την ασφάλεια της Μεσογείου. Στις εκλογές του 1976 και του 1981 εξελέγη πάλι πρωθυπουργός, ενώ το 1984 εγκατέλειψε εθελοντικά τα καθήκοντά του, για να διευκολύνει τη διαδοχή του. Το 1985 ανέλαβε καθήκοντα συμβούλου του νέου πρωθυπουργού Καρμέλο Μπονίτσι.